Op bezoek bij Zoë en Gui in Canberra
Door: Chris
13 December 2015 | Australië, Canberra
Vrijdag 11 dec
Na een ontbijt van "spul" ( met een heerlijk noodle slurpende en boerende Chinees aan onze tafel) hebben we sochtends de auto opgehaald bij Sydney domestic AirPort. De auto was iets kleiner dan verwacht, dus Chris zit gezellig op de achterbank met een roze plastic koffer als gezelschap :). Het landschap is erg afwisselend. Van groen rond Sydney wordt het naarmate we verder landinwaarts gaan steeds droger. Er zijn grote vlaktes met uitgedroogd, dor witgoud gras, de eerste roadkill kangaroo hebben we ook al gespot. Na een rit van ca 4 uur zijn we bij Zoë en Gui aangekomen in Canberra. Dit zijn vrienden uit mijn studententijd in Amsterdam die net als Linda in januari naar Australië zijn verhuisd. Canberra is de hoofdstad van Australië. Er wonen maar 350.000 mensen, en is een uit de klei getrokken stad die heel functioneel is ingericht en het politieke hart van Australië vormt. Ook al staat Canberra te boek als ingedut stadje waar niks te beleven is, hebben wij een geweldige tijd gehad! Vrijdagavond zijn er naar Hamlet gegaan; een plek waar diverse foodtrucks en grote biertafels staan en we hebben er heerlijk gegeten! Uiteraard zijn we eerst langs een "bottleshop" cellarbrations gegaan voor een wijn-en biervoorraad voor de avond. Na de broodjes pulled pork zijn we Canberra ingelopen en hebben een heuse kerstmarkt gevonden! De kraampjes waren opgezet in wit plastic zeil en met de zomerse temperaturen hier deed het heel gek aan!
12 dec
Na een heus Hollands ontbijt van pannenkoeken met spek en kaas zijn we met Zoe's monstertruck (ze werkt voor een groot drank bedrijf en haar bedrijfsauto is zacht gezegd opvallend) naar Poachers Pantry gereden, een wineyard in de buurt. Gui bleef thuis om de "Barbie" (barbecue) voor die avond voor te bereiden en het vlees 10 uur lang te roken (jummy!). Hier hebben we 6 verschillende wijnen geproefd met heerlijke stukjes "smoked meat" erbij. Na 3 flessen, kangaroo prosciutto en smoked duck te hebben ingeslagen zijn we naar een "waterhole" gereden. Een prachtige brede rivier omgeven door adembenemende natuur. Onderweg uiteraard weer een stop bij de bottleshop. Linda heeft de mudshakes geïntroduceerd: chocolademelk met wodka in een flesje. Heerlijk! De plek waar we ons kleed hebben uitgespreid bleek een ropeswing te hebben; een groot touw aan een over het water hellende tak.. Nadat een groep jongeren onder veel gegil, getwijfel en stoer doenerij (zoals wij ook waren 10 jaar geleden...) het water in waren geslingerd en verder waren gezwommen, durfden wij het ook aan. Waar ik normaliter nooit als eerste de sprong in het diepe waag, dook ik er nu bijna letterlijk head first in! Ik heb me voorgenomen dat ik deze vakantie met beide handen aangrijp om er het beste van te maken; niet alleen door nieuwe ervaringen op te doen en te genieten van deze ervaring, maar ook door te reflecteren, mezelf uit te dagen en berusting en acceptatie als het even tegenzit.
Terug naar het verhaal: Stel je voor: prachtige natuur, een avontuurlijke duik in het diepe, heerlijk koel water bij een temperatuur van ca 30 graden celsius, en dat samen met vrienden die je al bijna een jaar niet hebt gezien en die er alles aan doen om je een onvergetelijke ervaring te bezorgen.. Life doesn't get Any better! Na een middag waarin ik oprecht het gevoel had de hoofdrol te spelen in een prachtige feelgood movie, kwamen we moe maar voldaan weer aan bij het prachtige appartement van Zoë en Gui. De barbecue rook heerlijk! Na een snelle douche heeft Zoë het stokbrood gesneden en ons met een koele wijn uit de wijngaard die we hadden bezocht geïnstalleerd in de namiddagzon op hun balkon. Zoals altijd was het eten van Gui heerlijk! De gerookte porkbelly met een sausje waar ik gelukkig het recept van heb gekregen, de salade, lamsrack.. Alles was even heerlijk. Dit begint een beetje picture perfect te klinken merk ik, maar dat was het ook in mijn beleving!
Linda, Jamie, Zoë en Gui: als jullie dit lezen, ik ben jullie vanuit de grond van mijn hart dankbaar voor jullie inzet, liefde, gezelschap en vriendschap! Ik weet niet welke avonturen er nog volgen de komende 3 weken, maar het zullen ongetwijfeld onvergeetbare ervaringen zijn.
13 dec
Na heerlijk te hebben geslapen werd ik s ochtends weer getrakteerd op pannenkoeken! Linda voelde zich niet zo lekker afgelopen nacht, maar na het nemen van Imodium hoeft ze in ieder geval niet meer zo vaak naar de wc en voelt ze zich gelukkig beter. Wat heel fijn is aangezien we een reis van ruim 7 uur richting Melbourne voor de boeg hebben! Na een kort FaceTime gesprek met Annemarie en het inpakken van de koffers was te tijd om afscheid te nemen van onze geweldige gastheer en vrouw.. Een beetje emotioneel was ik stiekem wel, ik realiseerde me hier pas hoezeer ik ze heb gemist!
Na ongeveer 3 uur rijden hoorden we een gek geluid.. Lekke band! Dat betekende de auto stilzetten langs de kant van de snelweg en in de hitte heeft Jamie in no-time de band verwisseld terwijl de vliegen om zin. Hoofd zoemden (het stikt hier van de vliegen). Wat een lifesaver.. Ik had serieus niet geweten wat ik zou moeten doen als ik alleen was geweest! Weer een nieuwe ervaring voor mij!
Helaas bleek de reserve band een aan elkaar geplakte oude band te zijn die niet goed vol was.. Gelukkig hebben we ons verzekerd voor band- en ruitschade. Een telefoontje met het verhuurbedrijf van de auto leverde ons de informatie op dat we bij een garage 2 nieuwe banden konden halen. Wat bleek na wat online research: alle garages zijn dicht op zondag! Gelukkig stond er op de rest area waar we stonden een grote bus geparkeerd. De eigenaar had een "iets" (mijn technische kennis is niet voldoende om dit verder te specificeren...) bij zich om onze band op te pompen. Ze zijn zo enorm vriendelijk in dit land! De man bleek met zijn vrouw te reizen in die enorme camper; het was hun huis op wielen en hun wat of live. Linda en ik verzuchten dat ons dat fantastisch leek, waarop we de waardevolle les meekregen: ,Don't just dream about iT, do it!". Nu rijden we op hoop van zegen verder op de crappy reserve band en hopen de ruim 500 kilometer naar Melbourne zonder verdere problemen af te kunnen leggen..
Na een ontbijt van "spul" ( met een heerlijk noodle slurpende en boerende Chinees aan onze tafel) hebben we sochtends de auto opgehaald bij Sydney domestic AirPort. De auto was iets kleiner dan verwacht, dus Chris zit gezellig op de achterbank met een roze plastic koffer als gezelschap :). Het landschap is erg afwisselend. Van groen rond Sydney wordt het naarmate we verder landinwaarts gaan steeds droger. Er zijn grote vlaktes met uitgedroogd, dor witgoud gras, de eerste roadkill kangaroo hebben we ook al gespot. Na een rit van ca 4 uur zijn we bij Zoë en Gui aangekomen in Canberra. Dit zijn vrienden uit mijn studententijd in Amsterdam die net als Linda in januari naar Australië zijn verhuisd. Canberra is de hoofdstad van Australië. Er wonen maar 350.000 mensen, en is een uit de klei getrokken stad die heel functioneel is ingericht en het politieke hart van Australië vormt. Ook al staat Canberra te boek als ingedut stadje waar niks te beleven is, hebben wij een geweldige tijd gehad! Vrijdagavond zijn er naar Hamlet gegaan; een plek waar diverse foodtrucks en grote biertafels staan en we hebben er heerlijk gegeten! Uiteraard zijn we eerst langs een "bottleshop" cellarbrations gegaan voor een wijn-en biervoorraad voor de avond. Na de broodjes pulled pork zijn we Canberra ingelopen en hebben een heuse kerstmarkt gevonden! De kraampjes waren opgezet in wit plastic zeil en met de zomerse temperaturen hier deed het heel gek aan!
12 dec
Na een heus Hollands ontbijt van pannenkoeken met spek en kaas zijn we met Zoe's monstertruck (ze werkt voor een groot drank bedrijf en haar bedrijfsauto is zacht gezegd opvallend) naar Poachers Pantry gereden, een wineyard in de buurt. Gui bleef thuis om de "Barbie" (barbecue) voor die avond voor te bereiden en het vlees 10 uur lang te roken (jummy!). Hier hebben we 6 verschillende wijnen geproefd met heerlijke stukjes "smoked meat" erbij. Na 3 flessen, kangaroo prosciutto en smoked duck te hebben ingeslagen zijn we naar een "waterhole" gereden. Een prachtige brede rivier omgeven door adembenemende natuur. Onderweg uiteraard weer een stop bij de bottleshop. Linda heeft de mudshakes geïntroduceerd: chocolademelk met wodka in een flesje. Heerlijk! De plek waar we ons kleed hebben uitgespreid bleek een ropeswing te hebben; een groot touw aan een over het water hellende tak.. Nadat een groep jongeren onder veel gegil, getwijfel en stoer doenerij (zoals wij ook waren 10 jaar geleden...) het water in waren geslingerd en verder waren gezwommen, durfden wij het ook aan. Waar ik normaliter nooit als eerste de sprong in het diepe waag, dook ik er nu bijna letterlijk head first in! Ik heb me voorgenomen dat ik deze vakantie met beide handen aangrijp om er het beste van te maken; niet alleen door nieuwe ervaringen op te doen en te genieten van deze ervaring, maar ook door te reflecteren, mezelf uit te dagen en berusting en acceptatie als het even tegenzit.
Terug naar het verhaal: Stel je voor: prachtige natuur, een avontuurlijke duik in het diepe, heerlijk koel water bij een temperatuur van ca 30 graden celsius, en dat samen met vrienden die je al bijna een jaar niet hebt gezien en die er alles aan doen om je een onvergetelijke ervaring te bezorgen.. Life doesn't get Any better! Na een middag waarin ik oprecht het gevoel had de hoofdrol te spelen in een prachtige feelgood movie, kwamen we moe maar voldaan weer aan bij het prachtige appartement van Zoë en Gui. De barbecue rook heerlijk! Na een snelle douche heeft Zoë het stokbrood gesneden en ons met een koele wijn uit de wijngaard die we hadden bezocht geïnstalleerd in de namiddagzon op hun balkon. Zoals altijd was het eten van Gui heerlijk! De gerookte porkbelly met een sausje waar ik gelukkig het recept van heb gekregen, de salade, lamsrack.. Alles was even heerlijk. Dit begint een beetje picture perfect te klinken merk ik, maar dat was het ook in mijn beleving!
Linda, Jamie, Zoë en Gui: als jullie dit lezen, ik ben jullie vanuit de grond van mijn hart dankbaar voor jullie inzet, liefde, gezelschap en vriendschap! Ik weet niet welke avonturen er nog volgen de komende 3 weken, maar het zullen ongetwijfeld onvergeetbare ervaringen zijn.
13 dec
Na heerlijk te hebben geslapen werd ik s ochtends weer getrakteerd op pannenkoeken! Linda voelde zich niet zo lekker afgelopen nacht, maar na het nemen van Imodium hoeft ze in ieder geval niet meer zo vaak naar de wc en voelt ze zich gelukkig beter. Wat heel fijn is aangezien we een reis van ruim 7 uur richting Melbourne voor de boeg hebben! Na een kort FaceTime gesprek met Annemarie en het inpakken van de koffers was te tijd om afscheid te nemen van onze geweldige gastheer en vrouw.. Een beetje emotioneel was ik stiekem wel, ik realiseerde me hier pas hoezeer ik ze heb gemist!
Na ongeveer 3 uur rijden hoorden we een gek geluid.. Lekke band! Dat betekende de auto stilzetten langs de kant van de snelweg en in de hitte heeft Jamie in no-time de band verwisseld terwijl de vliegen om zin. Hoofd zoemden (het stikt hier van de vliegen). Wat een lifesaver.. Ik had serieus niet geweten wat ik zou moeten doen als ik alleen was geweest! Weer een nieuwe ervaring voor mij!
Helaas bleek de reserve band een aan elkaar geplakte oude band te zijn die niet goed vol was.. Gelukkig hebben we ons verzekerd voor band- en ruitschade. Een telefoontje met het verhuurbedrijf van de auto leverde ons de informatie op dat we bij een garage 2 nieuwe banden konden halen. Wat bleek na wat online research: alle garages zijn dicht op zondag! Gelukkig stond er op de rest area waar we stonden een grote bus geparkeerd. De eigenaar had een "iets" (mijn technische kennis is niet voldoende om dit verder te specificeren...) bij zich om onze band op te pompen. Ze zijn zo enorm vriendelijk in dit land! De man bleek met zijn vrouw te reizen in die enorme camper; het was hun huis op wielen en hun wat of live. Linda en ik verzuchten dat ons dat fantastisch leek, waarop we de waardevolle les meekregen: ,Don't just dream about iT, do it!". Nu rijden we op hoop van zegen verder op de crappy reserve band en hopen de ruim 500 kilometer naar Melbourne zonder verdere problemen af te kunnen leggen..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
